در مكتب انسان ساز اسلام، پاكدامنى از ارزشهاى والاى انسانى به حساب مى‏آيد و درمقابل، بى عفتى و بى بند و بارى جنسى محكوم شده است. اسلام نخست با راهنمايى و هدايت، مسائل جنسى و شهوانى راكنترل وتعديل مى‏كند، مسلمانان را به عفاف و پاكدامنى فرا مى‏خواند، سپس با تدابير حكمت آميز واصولى زمينه‏هاى انحراف را ازميان بر مى‏دارد. هم به پيروان خويش دستور مى‏دهد بى عفتى نكنند وهم از آنان مى‏خواهد كه اسباب لغزش و گناه ديگران را فراهم نكنند.

چشم چرانى، اوّلين قدم انحراف‏

گذرگاه ورود به منجلاب انحرافات و فساد جنسى «چشم چرانى» و نگاه به نامحرم است. نگاههاى آلوده، تخم شهوت را در دل بارور مى‏سازد و صاحبش را به فتنه وانحراف مبتلا مى‏كند

حضرت صادق عليه‏السلام فرمود:

 «النَّظْرَةُ بَعْدَ النَّظْرَةِ تَزْرَعُ فِى الْقَلْبِ الشَّهْوَةَ وَ كَفى بِها لِصاحِبِها فِتْنَةً» «1»

چشم‏چرانى، تخم شهوت را در دل مى‏كارد و اين فتنه براى نگاه‏كننده كافى‏است.

چشمان آلوده، كمينگاه شيطان‏

نگاه كردن به ناموس ديگران، خواست شيطان است. چشمانى كه تيرهاى آلوده نگاه را به نامحرمان پرتاب مى‏كند، محل كمين شيطان است.

شيطان ازكمان چشمهاى اوناموس ديگران را نشانه مى‏گيرد.

پيامبر خدا (ص) فرمود:

 «النَّظْرَةُ سَهْمٌ مَسْمُومٌ مِنْ سِهامِ ابْليسَ ...» «2»

نگاه (به نامحرم) تير زهر آلودى از تيرهاى شيطان است ....»

اميرمؤمنان (ع) فرمود:

 «الْعُيُونُ مَصائِدُ الشَّيْطانِ» «3»

چشمها، كمينگاههاى شيطان است.

پس بايد مراقب چشمهاى خويش باشيم، تا شيطان از آن براى تخريب ايمان ما و ناموس مردم استفاده نكند.

سفارش قرآن به چشم پوشى ازنامحرم‏

امام باقر عليه‏السلام فرمود:

 «جوانى از انصار در مدينه، با زنى برخورد كرد، در آن زمان، مقنعه زنها تا پشت گوششان را مى‏پوشاند (گوشها، گردن و صورت حجاب نداشت) جوان به آن زن خيره شد و چشم از او بر نداشت تا عبور كرد. همين طور كه با نگاه به پشت سرش آن زن را تعقيب مى‏كرد، وارد كوچه تنگى شد، در اين هنگام صورتش به استخوانى كه از ديوار بيرون زده بود برخورد و شكافت.

وقتى آن زن رفت، جوان به خود آمد و ديد خون از صورتش جارى است. با خود گفت: به خدا سوگند! نزد رسول خدا مى‏روم و اين ماجرا را با او در ميان مى‏گذارم.

جوان نزد پيامبر رفت. حضرت پرسيد اين چه وضعى است؟ او جريان را نقل كرد. در اين هنگام جبرئيل نازل شد و اين آيه را آورد: «1»

 «قُلْ لِلْمُؤْمِنينَ يَغُضُّوا مِنْ ابْصارِهِمْ وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِكَ ازْكى لَهُمْ انَّ اللَّهَ خَبيرٌ بِما يَصْنَعُونَ» «2»

به مؤمنان بگو چشمان خود را فرو بندند و دامن خود را حفظ كنند، اين براى آنها پاكيزه‏تر است و خدا به آنچه مى‏كنند، آگاه است».

و پس از آن فرمود: